Friedrich Wilhelm Konstantin Hermann Thassilo von Hohenzollern-Hechingen, urodzony 16 lutego 1801 roku w Żaganiu, był nie tylko osobą o bogatym dziedzictwie, ale także ostatnim, dziewiątym oraz trzecim suwerennym księciem Hohenzollern-Hechingen.
Przez swoje życie miał wpływ na rozwój regionu, a jego rządy trwały do jego śmierci, która miała miejsce 3 września 1869 roku w pałacu Nietków. Postać ta pozostaje ważnym punktem odniesienia w historii rodziny Hohenzollernów.
Życiorys
Konstantyn był posiadaczem niezwykłej historii, pełnej interesujących zwrotów akcji oraz ważnych wydarzeń. Był jedynym potomkiem księcia Fryderyka von Hohenzollern-Hechingen (1776–1838), który miał na żonie księżniczkę Paulinę Biron z Kurlandii (1782–1845).
W wyniku problemów zdrowotnych swojego ojca, Konstantyn objął regencję w 1834 roku. To on przejął pełną władzę w księstwie w 1838 roku. Jego losy nie kończą się jednak na tym.
Po śmierci Doroty żagańskiej, będącej siostrą jego matki, w 1842 roku Konstantyn został również księciem Żagania. Historia potoczyła się dalej, zwłaszcza po wydarzeniach rewolucji marcowej. W wyniku umowy zawartej 7 grudnia 1849 roku, zrezygnował z władzy, przekazując księstwo żagańskie królowi Prus. W zamian otrzymał dożywotnią rentę w wysokości 10 000 talarów.
Po tych zmianach władzy, Konstantyn osiedlił się w Lwówku Śląskim, gdzie skoncentrował się na swojej pasji – muzyce. Tam przez długie lata prowadził znakomitą orkiestrę, ciesząc się życiem artystycznym.
Jego życie zakończyło się tragicznie; zmarł po ataku apopleksji, a jego ciało spoczęło w rodzinnym grobowcu w Hechingen.
Orkiestra dworska
Konstantyn był pasjonatem muzyki i wielkim mecenasem artystów. Jego dwór mógł poszczycić się orkiestrą, która liczyła aż 45 utalentowanych muzyków. Odgrywała ona ważną rolę kulturalną w regionie, a jej kapelmistrzami byli znani w swym fachu dyrygenci: w latach 1827-1857 kierował nią Thomas Tüglichsbeck, natomiast w latach 1857-1869 Max Seifriz.
W swoim pałacu zlokalizowanym w Lwówku Śląskim Konstantyn zainwestował w nowoczesną salę koncertową, w której mogło pomieścić się aż 600 widzów. Obiekt ten szybko zyskał reputację miejsca, w którym odbywały się spektakularne występy.
Do dyrygowania orkiestrą oraz do występów w tym niezwykłym miejscu zapraszani byli znakomici muzycy. Wśród nich znajdowali się m.in. Ferenc Liszt, Hector Berlioz oraz Richard Wagner. Również Hans von Bülow, Louis Spohr, David Popper, Henri Vieuxtemps oraz Karol Tausig wnieśli swoje talenty, pozostawiając niezatarte ślady w historię kultury muzycznej tej epoki.
Małżeństwa i potomstwo
Konstantyn ożenił się 22 maja 1826 z młodą, zaledwie 18-letnią księżniczką Eugenią von Leuchtenberg (1808-1847). Była ona córką Eugeniusza de Beauharnais, który był pasierbem samego Napoleona Bonaparte. Po tragicznej śmierci Eugenii we wrześniu 1847, książę Konstantyn w 1850 roku wstąpił w związek morganatyczny z baronówną Amalią Schenk von Geyern (1832–1897). W tym samym roku Amalia otrzymała z rąk króla Prus tytuł hrabiny von Rothenburg, co miało miejsce w obecnym Czerwieńsku.
W wyniku drugiego małżeństwa Konstantyn spłodził dzieci:
- Fryderyka Wilhelmina Elżbieta (* 13 lutego 1852; † 31 grudnia 1914), hrabina von Rothenburg
- Fryderyk Wilhelm Karol (* 19 lutego 1856; † 23 sierpnia 1912), hrabia von Rothenburg
- Wilhelm (1861–1929), hrabia von Rothenburg
Fryderyka Wilhelmina Elżbieta miała złożone życie osobiste. Poślubiła Artura von Rosen 23 kwietnia 1869, ale ich związek zakończył się rozwodem w 1878 roku. Następnie, 14 czerwca 1879 roku, wyszła za Juliusza von Lübtow, który zmarł 30 września 1905 roku. Fryderyk Wilhelm Karol również przeszedł przez kilka małżeństw, w tym z Dorotą Schirmer (29 kwietnia 1877, rozwód 1884), baronówną Elfrydą von Krane (14 kwietnia 1885, rozwód 1892) oraz Katarzyną Billig (14 maja 1892). Wilhelm ożenił się z hrabiną zu Dohna-Schlodien 6 maja 1894 roku.
Poza własnym potomstwem, Konstantyn pozostawił także pozamałżeńską córkę, Ludwikę Zofię (1824–1884), która ożeniła się 30 maja 1842 roku z Rudolfem Gfrörerem von Ehrenburg (*3 lipca 1820; † 1899).
Ze względu na brak prawa dziedziczenia przez syna z drugiego małżeństwa, śmierć Konstantyna oznaczała koniec książęcej linii Hohenzollern-Hechingen.
Literatura
Oto wybrane źródła literackie, które rzucają światło na życie i dziedzictwo Konstantyna, księcia Hohenzollern-Hechingen:
- Anton-Heinrich Buckenmaier, Michael Hakenmüller: Friedrich-Wilhelm Constantin. Der letzte Fürst. Glückler, Hechingen 2005,
- Gustav Schilling: Geschichte des Hauses Hohenzollern, in genealogisch fortlaufenden Biographien aller seiner Regenten von den ältesten bis auf die neuesten Zeiten, nach Urkunden und andern authentischen Quellen. F. Fleischer, 1843, s. 257,
- Mariusz Olczak: „Lwówek Śląski i okolice, przewodnik historyczny”. Oppidium, Warszawa 2000, s. 11.
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Marek Bożek | Adolf Engler | Anna żagańska (ok. 1480–1541) | Zbigniew Śliwiński (fizjoterapeuta) | Dariusz Pluta | Edward Pawlina | Mieczysław Kozłowski (duchowny) | Jane BernigauOceń: Konstantyn (książę Hohenzollern-Hechingen)